Badania immunologiczne

Jedno z najstarszych badań stosowanych w diagnozie niepłodności, wykonywane bezpośrednio po zakończonym stosunku seksualnym. Wynik testu pomaga wykluczyć czynnik szyjkowy, czyli to czy śluz szyjkowy utrudnia skuteczne przemieszczanie się plemników do komórki jajowej i tym samym wykluczyć lub potwierdzić obecność tzw. wrogiego śluzu, w którym obecne są przeciwciała przeciwplemnikowe.

Badanie dla kobiet i mężczyzn, wykonywane z próbki krwi. Pozwala zweryfikować, czy układ odpornościowy wytwarza przeciwciała, które identyfikują plemniki, jako zagrożenie i niszczy je. W takiej sytuacji mówimy o niepłodności wywołanej przez czynniki immunologiczne.

Badanie pozwala na ustalenie obecności przeciwciał przeciwplemnikowych w nasieniu. Aby wykonać badanie należy zachować kilkudniową wstrzemięźliwość seksualną.

Badanie pozwala określić liczbę limfocytów (także tych, które nie są wykrywane podczas podstawowych badań krwi) i na tej podstawie umożliwia określenie pierwotnej lub wtórnej przyczyny niedoborów odporności oraz przyczyny niepłodności, ponieważ masowa produkcja komórek NK lub przeciwciał może prowadzić do uszkodzenia zarodka.

Oznaczenie stężenia cytokin może być pomocne w ustaleniu przyczyny nawracających poronień, ponieważ ich nieprawidłowe wartości mogą zwiększać ryzyko utraty ciąży.

Stężenie homocysteiny oznacza się w celu oceny ryzyka wystąpienia zakrzepicy, która może być spowodowana niedoborami witamin B2, B12 i kwasu foliowego. Jest to jeden z czynników, które mogą zwiększać ryzyko poronienia.

Celem badania jest sprawdzenie poziomu przeciwciał, które działają przeciwko własnym fosfolipidom, a także białek niezbędnych w procesie krzepnięcia krwi. Oznaczenie poziomu przeciwciał wykonuje się u kobiet, które wcześniej poroniły. Dla kompleksowej diagnozy wykonuje się je wraz z badaniem poziomu przeciwciał antykardiolipinowych i przeciwciał przeciw B2-glikoproteinie, które pozwalają na zdiagnozowanie zespołu antyfosfolipidowego odpowiadającego za niemożliwość donoszenia ciąży.