Zaburzenia implantacji zarodka

Zaburzenia implantacji zarodka (RIF – Repeated Implantation Failure), czyli niepowodzenie zapłodnienia na etapie zagnieżdżania się blastocysty w jamie macicy, mogą wynikać z nieprawidłowego rozwoju zarodków lub zaburzeń po stronie endometrium, lub macicy.

Wiek kobiety, jej rezerwa jajnikowa, nosicielstwo mutacji genetycznych oraz podwyższony wskaźnik fragmentacji DNA plemników partnera, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zmian genetycznych i skutkować obumarciem zarodka, jeszcze przed jego wszczepieniem się w ścianę macicy.

Nieudana implantacja zarodka stanowi trudność, z którą mogą spotkać się pary poddające się leczeniu niepłodności, zwłaszcza w kontekście procedury zapłodnienia in vitro. Pomimo starannie dobranych zarodków i wysiłków w etapie leczenia, niektóre przypadki nieudanej implantacji mogą się pojawić.

To zjawisko często wiąże się z zaburzeniami hormonalnymi, jakością komórek jajowych czy deficytami w strukturze śluzówki macicy. Pomimo zaawansowanych technologii i staranności w procesie zapłodnienia in vitro, nie zawsze udaje się osiągnąć prawidłową implantację zarodka.

Dla par doświadczających nieudanego in vitro ważne jest zrozumienie tej trudnej sytuacji i uzyskanie wsparcia na każdym etapie leczenia, aby móc podejść do kolejnych prób z nadzieją na pozytywny rezultat.

Statystyki pokazują, że blisko 37% pacjentów, którzy trafiają do naszych Klinik z innych placówek, boryka się z problemem zaburzeń implantacji zarodków.

Zaburzenia implantacji zarodka mogą być skutkiem między innymi:

• nieprawidłowego wzrostu endometrium;
• zmian w macicy (mięśniaki, zrosty);
• polipów;
• nieprawidłowej budowy macicy.

W Klinikach INVICTA, po niepowodzeniu procedury in vitro, proponujemy spersonalizowany pakiet badań pogłębionych, a także ewentualne dodatkowe konsultacje specjalistyczne. Na podstawie analizy (przeprowadzonej przez konsylium lekarskie) przygotowujemy alternatywną ścieżkę postępowania opartą na:

• aktualnej wiedzy medycznej;
• wieloletnim doświadczeniu;
• najnowszych możliwościach diagnostycznych i leczniczych.

W Klinikach INVICTA mamy rozwiązania na problem zaburzeń implantacji zarodków w zależności od tego, jaki czynnik powoduje problem z zagnieżdżeniem zarodka w jamie macicy.

UMA Test to badanie aktywności mięśnia macicy poprzez wykonanie USG dopochwowego (transwaginalnego) wraz z nagraniem. Test pozwala wykryć nadmierną kurczliwość mięśnia macicy. Najczęściej pomiar przemieszczania się mięśnia macicy przeprowadza się przez 6 minut. Obraz jest nagrywany, a następnie odtwarzany w przyspieszeniu, dzięki czemu można zidentyfikować przebieg skurczów oraz ich kierunek.

Nadmierne skurcze macicy mogą utrudniać zagnieżdżenie się zarodka oraz utrzymanie wczesnej ciąży.

Badanie aktywności macicy wykonuje się w dniu transferu zarodka.

Lek Atosiban należy do grupy antagonistów oksytocyny i podawany jest dożylnie. Stosuje się go w celu obniżenia aktywności mięśnia macicy.

Dzięki obniżeniu kurczliwości mięśnia macicy zwiększa się skuteczność zagnieżdżenia zarodka, utrzymania wczesnej ciąży oraz wzrasta wskaźnik żywych urodzeń.

Po zastosowaniu wlewów z Atosibanu przed transferem mrożonych zarodków następuje ograniczenie częstości skurczy macicy i wzrasta odsetek implantacji zarodków z 28,9% do ok. 46,7%.

Zabieg skaryfikacji endometrium polega na celowym, mechanicznym “zarysowaniu” błony śluzowej macicy, dedykowanym do tego celu cewnikiem. Dzięki temu zabiegowi uwalniane są czynniki wzrostu, zwiększające receptywność endometrium, która jest niezbędna do zagnieżdżenia się zarodków.

W kolejnym cyklu poprzez naturalne odbudowywanie się uszkodzonej tkanki śluzówka macicy bardziej się rozrasta i jest lepiej przygotowana na przyjęcie zarodka.

U kobiet po wykonaniu skaryfikacji endometrium zaobserwowano wzrost wskaźnika ciąż o 19%, w porównaniu do grupy kobiet, u których nie wykonano tego zabiegu.

Jest to sposób leczenia zaburzeń cienkiej śluzówki macicy (endometrium) z wykorzystaniem czynników wzrostowych płytek krwi z osocza pacjentki. Osocze podawane jest za pomocą cewnika bezpośrednio do jamy macicy.

Na podstawie aktualnych badań naukowych można wnioskować, że podanie autologicznego osocza bogatopłytkowego do jamy macicy, może skutkować zwiększeniem skuteczności leczenia.

Terapia polega na bezpośrednim podaniu leku G-CSF (filgrastim) do jamy macicy za pomocą cewnika. Pomaga to w tworzeniu się komórek i odbudowie tkanki, co powoduje wzrost endometrium.

Ponadto, endometrium zostaje pobudzone do wzrostu, dzięki czemu rośnie szansa na zagnieżdżenie się zarodka w jamie macicy i rozwój ciąży. Po zastosowaniu wlewu czynnika wzrostowego G-CSF oczekiwany wzrost grubości endometrium obserwuje się u ponad 33% pacjentek.

Zabieg polega na podaniu leku (CRH/BHCG /Ovitrelle) do jamy macicy za pomocą cewnika. Z krwi pacjentki wyizolowuje się leukocyty, które zostają poddane działaniu CRH (hormonu kortykoliberyny) i podane do jamy macicy.

70,9% pacjentek z prawidłową rezerwą jajnikową (poniżej 38 roku życia), u których wystąpiły trzy lub więcej poronień, po zastosowaniu tej terapii zaszło w ciążę. Bez zastosowanego wlewu domacicznego CHR/BHCG /Ovitrelle w ciążę zaszło 16,1% pacjentek.

Ocena receptywności pomaga lekarzowi w wybraniu odpowiedniego momentu na podanie zarodka (tzw. okno implantacyjne).

Jest to pobranie fragmentu (biopsja) błony śluzowej macicy (endometrium), który następnie poddawany jest analizie dojrzałości w laboratorium analitycznym.

Na podstawie informacji o dojrzałości endometrium, lekarz może zastosować odpowiednie leki lub zmienić termin zabiegu.

U pacjentek, u których wyniki badania wskazały na niedojrzałość endometrium, wprowadziliśmy leczenie farmakologiczne. Wpłynęło to pozytywnie na przygotowanie pacjentki do podania zarodka, a uzyskanie ciąży klinicznej wzrosło o blisko 20%.