Z wyborem kliniki nie mieliśmy problemu, ponieważ nasze dwie znajome korzystały już z in vitro w klinice Invicta w Warszawie. Jedna z nich urodziła bliźnięta, a druga chłopca. Po takich rekomendacjach nie mieliśmy co się zastanawiać. Tym bardziej, jak się okazało, że Invicta ma oddział we Wrocławiu, więc bliżej naszego miejsca zamieszkania.
Umówiliśmy się na wizytę pod koniec października. Wszystko przebiegło w miłej atmosferze, a Hania nawet nie marudziła, ponieważ cały czas była zajęta zabawą w kąciku dla dzieci. Trafiliśmy do dr Joanny Krzemieniewskiej. Bardzo miła, otwarta na pytania, rzetelna. Zleciła nam badania i zaprosiła na kolejne wizyty. Po dwóch miesiącach zaczęłam stymulację hormonalną. Przyjmowanie zastrzyków nie sprawiało mi problemu. Trzeba było tylko pamiętać o zapakowaniu wszystkich leków na wyjazd. Potem pobranie komórek przez dr Karolinę Waleśkiewicz-Ogórek, a po kilku dniach transfer wykonany przez dr Mirosława Jakubowa.
Czas po zabiegu był niepewny. Nie nastawiałam się ani pozytywnie, ani negatywnie. Zakładałam, że może być różnie, a jedno podejście może nie wystarczyć. Wstawanie wcześnie rano na badania dawało się we znaki, tym bardziej z małym dzieckiem. Wieczorem rozmawiałam telefoniczne z lekarzem, aby omówić wyniki czy ewentualnie zmieć dawkę leków. Po 4 tygodniach od transferu poczułam się pewna, zaczęłam cieszyć się, że się udało i mogłam głośno powiedzieć – jestem w ciąży!
Ciąża przebiegła prawidłowo, oprócz mdłości w pierwszym trymestrze i problemów z krzyżem nic mi nie dolegało. Po kilku kolejnych miesiącach oczekiwania i kilku godzinach porodu mogliśmy powitać Milenkę. Hania bardzo mi pomaga w opiece nad młodszą siostrą, a my wraz z mężem uwielbiamy wspólne rodzinne spacery.
