Czy choroby weneryczne wpływają na płodność?

mogą być wywołane przez bakterie, wirusy lub pasożyty. Zarazić można się nie tylko podczas klasycznego stosunku, lecz także w czasie kontaktów oralnych i analnych. Pierwszymi objawami chorób wenerycznych, na które należy zwrócić uwagę, są:

• wydzielina z pochwy lub prącia o nieprzyjemnym zapachu,
• inny niż dotąd kolor upławów oraz ich gęstość,
• zmiany na błonach śluzowych i skórze,
• świąd oraz ból i pieczenie w okolicach intymnych.

Każdy stosunek bez prezerwatywy z osobą, o której przeszłości seksualnej wiemy niewiele, może stanowić zagrożenie.

Choroby weneryczne stanowią szeroką gamę infekcji przenoszonych drogą płciową, z których wiele ma poważne konsekwencje zdrowotne. Wśród nich znajduje się wirusowe zapalenie wątroby, które jest chorobą wywoływaną przez HBV (hepatotropowy wirus B).

Zakażenia tym wirusem dochodzą najczęściej poprzez kontakty seksualne lub kontakt z krwią osoby chorej. Zapalenie wątroby typu B może prowadzić do poważnych uszkodzeń tego narządu i wymagać długotrwałego leczenia antybiotykami.

Ochrona przed chorobami wenerycznymi jest niezwykle istotna. Stosowanie prezerwatyw podczas stosunku seksualnego jest skutecznym środkiem zapobiegawczym w przypadku wielu zakażeń. Dodatkowo szczepienia przeciwko wirusowi HPV mogą zapobiegać rozwojowi raka szyjki macicy.

W przypadku podejrzenia zakażenia, niezbędne jest jak najszybsza konsultacja z lekarzem. Wczesna diagnoza i leczenie antybiotykami mogą pomóc w uniknięciu powikłań i rozprzestrzeniania się infekcji. Edukacja na temat chorób wenerycznych, zakażenia HIV i innych chorób przenoszonych drogą płciową jest kluczowa w promowaniu zdrowia seksualnego i zapobieganiu rozprzestrzenianiu się tych schorzeń.

Bakteryjne choroby weneryczne stanowią znaczący problem zdrowotny związany z infekcjami przenoszonymi drogą płciową. Wśród najczęstszych chorób wenerycznych z wywołaniem bakteryjnym, znajdują się rzeżączka oraz zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis.

Rzeżączka, wywoływana przez bakterię Neisseria gonorrhoeae, może objawiać się licznymi objawami. U obu płci mogą to być pieczenie i ból podczas oddawania moczu. Z kolei u kobiet może prowadzić do zapalenia narządów miednicy mniejszej. Natomiast infekcja Chlamydia trachomatis może prowadzić do rzeżączkowego zapalenia szyjki macicy i innych powikłań w obrębie narządów płciowych.

Dodatkowo bakteryjne choroby weneryczne mogą powodować infekcje układu moczowo-płciowego, takie jak zapalenie cewki moczowej czy zapalenie spojówek. Choroby te często przekazywane są poprzez kontakty seksualne, a nieleczone zakażenie może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. W przypadku ciężkich infekcji bakteryjnych, takich jak kiła wywołana przez bakterię Treponema pallidum, leczenie polega na długotrwałym stosowaniu antybiotyków.

Możliwe drogi przenoszenia bakteryjnych chorób wenerycznych obejmują kontakt seksualny, a także poród drogami natury. Możliwe jest również przenoszenie bakterii na inne obszary ciała poprzez brak higieny. Aby zmniejszyć częstość występowania bakteryjnych chorób wenerycznych, szczególnie w przypadku kiły, niezbędne jest stosowanie prezerwatyw podczas kontaktów seksualnych oraz regularne badania zdrowia.

Dodatkowo szczepienia ochronne przeciwko niektórym chorobom, takim jak rzeżączka, mogą pomóc w ochronie przed infekcjami. Edukacja na temat chorób wenerycznych, higieny intymnej oraz konieczności badania się w przypadku podejrzenia zakażenia, jest kluczowa w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się tych chorób i promowaniu zdrowego życia płciowego.

Chlamydioza jest chorobą wywoływaną przez bakterię Chlamydia trachomatis. Najczęstsze objawy tej choroby to: upławy, ból podczas oddawania moczu, pieczenie cewki moczowej. Niekiedy może pojawić się krwawienie po stosunku.

U większości kobiet choroba rozwija się jednak bezobjawowo i w efekcie może prowadzić do infekcji układu moczowego, zapalenia szyjki macicy czy zapalenia przydatków. Konsekwencją zapalenia przydatków wywołanego przez chlamydię okazuje się niekiedy niedrożność jajowodów, która już bezpośrednio wpływa na zaburzenia płodności kobiety i jej problemy z zajściem w ciążę.

Chlamydia zwiększa ryzyko wystąpienia przedwczesnego porodu, a podczas porodu bakterie mogą przenieść się na dziecko, powodując choroby, takie jak zapalenie płuc czy spojówek.

Dr hab.n.med. Michał Kunicki, specjalista ginekologii i położnictwa oraz endokrynologii z Kliniki Leczenia Niepłodności INVICTA podkreśla, że: “Skutkiem niektórych chorób wenerycznych mogą być problemy z płodnością.

Zakażenie chlamydią niesie ze sobą bardzo poważne konsekwencje. Ta bakteria sprzyja wystąpieniu stanów zapalnych jajowodów, co może prowadzić do zrostów. Utrata drożności jajowodów uniemożliwa komórce jajowej dotarcie do macicy i zagnieżdzęnie się w niej zarodka”.

Opryszczkę narządów płciowych wywołuje wirus HSV-2, którym można się zakazić podczas kontaktów seksualnych. Objawy te są bardzo charakterystyczne. Na narządach płciowych pojawiają się liczne owrzodzenia oraz pęcherze, które sprawiają ból. Niekiedy można zaobserwować nieprzyjemnie pachnące upławy lub odczuwać pieczenie podczas oddawania moczu.

Jak wiadomo, wirusy z grupy Herpes mogą być uśpione w organizmie przez wiele lat i nie dawać żadnych objawów, a uaktywniają się w momencie obniżonej odporności. Warto, aby przed rozpoczęciem starań o dziecko wyleczyć je, stosując odpowiednie leki hamujące namnażanie się wirusa i zmniejszające dolegliwości.

Opryszczka u mężczyzn zlokalizowana jest na prąciu. Objawia się pęcherzykami, które mogą powodować swędzenie i pieczenie. Zmiany najczęściej są na żołędzi. Przed rozpoczęciem starań o dziecko warto ją wyleczyć, stosując leki przeciwwirusowe.

Kiła jest chorobą wywoływaną przez bakterie krętka bladego. Jej główne objawy to: pojawienie się wrzodu na sromie. Z czasem zmiany skórne zanikają i w dalszym etapie choroba przebiega w ukryciu.

Kiłą można się zarazić podczas kontaktu seksualnego. Bakterie przenoszą się poprzez skórę, błony śluzowe oraz łożysko. Kiła może się rozwijać latami. Początkowo objawia się miejscowymi owrzodzeniami, a następnie rozprzestrzeniają się one na większą powierzchnię ciała, a także dają grypopodobne objawy.

Po około roku kiła staje się utajona i przebiega bez objawów, jednak niekiedy odbija się na stanie zdrowia, powodując m.in. problemy z płodnością. U mężczyzn nieleczona kiła może prowadzić do zapalenia najądrzy, co jest jedną z przyczyn bezpłodności.

Nieleczona kiła może przenieść się na płód, dlatego wykonywanie badań pod kątem wenerycznym w ciąży jest bardzo ważne. Kiła należy do czynników zagrażających ciąży. Ponadto może utrudniać samo zajście w ciążę.

Wirus HIV (Human immunodeficiency virus) uszkadza system odpornościowy i prowadzi do choroby AIDS. Wirusem można zarazić się podczas kontaktu seksualnego z zakażoną osobą oraz poprzez krew. Objawy zakażenia wirusem HIV występują między 3. a 6. tygodniem od momentu zarażenia i należą do nich: powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, osłabienie, ból stawów, ból mięśni, wysypka, utrata wagi, zmęczenie.

Kobiety, u których zdiagnozowano AIDS, często mają problem z nieregularnymi cyklami miesiączkowymi. Może to utrudniać wyznaczenie idealnego momentu na poczęcie dziecka. W takich sytuacjach rozwiązaniem wydaje się wykorzystanie metody in vitro.

Kobieta, która jest nosicielką wirusa HIV i podlega leczeniu, może urodzić zdrowe dziecko. Mężczyźni zakażeni wirusem HIV często mają problemy z płodnością, dlatego niekiedy pary decydują się na skorzystanie z nasienia pobranego od dawcy.

Decyzję o współżyciu warto podejmować świadomie, ponieważ konsekwencje współżycia z przypadkowym partnerem mogą spowodować długotrwałe problemy zdrowotne.

Warto rozmawiać z partnerem/partnerką o przeszłości seksualnej i nie zatajać przebytych chorób ani obserwowanych objawów. Należy również pamiętać, że prezerwatywa nie chroni w 100% przed zarażeniem chorobami przenoszonymi drogą płciową. Zaleca się, aby przed rozpoczęciem starań o dziecko wykonać badania pod kątem obecności chorób wenerycznych.

Większość chorób wenerycznych, w szczególności tych wywoływanych przez bakterie, leczy się antybiotykami. Do zdiagnozowania choroby ważne jest wykonanie odpowiednich badań, a niekiedy również pobranie wymazów z szyjki macicy czy cewki moczowej.

Choroby wywoływane przez wirusy, takie jak opryszczka, HIV czy wirus HPV, należy leczyć stosując odpowiednio dobrane leki, które pozwolą na zahamowanie rozwoju choroby, zmniejszenie objawów i ograniczenie ryzyka rozpowszechniania się infekcji.

Bardzo istotne jest, aby podczas leczenia chorób wenerycznych powstrzymać się od stosunków seksualnych.

Przed procedurą in vitro konieczne jest wykonanie wielu badań, w tym również badań obejmujących choroby weneryczne. Jest to o tyle istotne, że niektóre z nich mogą utrudniać zapłodnienie, zwiększać ryzyko poronienia, ciąży pozamacicznej lub powodować komplikacje porodowe. Przed przystąpieniem do in vitro czy inseminacji partnerzy powinni poddać się badaniom, a jeśli będzie taka konieczność, to również leczeniu.