Operacje laparoskopowe w ginekologii

W ginekologii laparoskopię stosuje się głównie ze względu na mniejszą urazowość w porównaniu z tradycyjnymi metodami chirurgicznymi. Wiele schorzeń nie wymaga dużego pola operacyjnego, aby postawić prawidłową diagnozę. Badanie laparoskopowe pozwala ocenić budowę, stan oraz położenie narządów wewnętrznych, a w szczególności narządów płciowych miednicy mniejszej, umożliwiając w ten sposób rozpoznanie nieprawidłowości. Laparoskopia najczęściej znajduje zastosowanie w leczeniu torbieli jajnikowych, w niepłodności, diagnostyce i leczeniu endometriozy oraz ciąży pozamacicznej. Zwykle stosuje się ją w sytuacji, gdy dotychczasowe badania wykazały u pacjentki: niepłodność, zmianę w jajnikach o charakterze guza, wady rozwojowe narządów płciowych, ciążę pozamaciczną jajowodową, mięśniaka macicy, zrosty wewnątrzbrzuszne i okołojajowodowe, a także w przypadku stwierdzenia zapalenia jajowodów oraz innych objawów chorobowych, takich jak niewyjaśnione bóle podbrzusza czy nieprawidłowe krwawienia maciczne.

Operacje laparoskopowe są zabiegami małoinwazyjnymi i bardzo rzadko występują po nich powikłania. Duże znaczenie dla bezpieczeństwa metody mają nowoczesny sprzęt wykorzystywany przy laparoskopii oraz wykwalifikowana kadra medyczna, podejmująca leczenie.

Laparoskopia jest zabiegiem chirurgicznym przeprowadzanym w znieczuleniu ogólnym. Specjalne mikronarzędzia elektrochirurgiczne stosowane przy operacjach laparoskopowych pozwalają przecinać, wycinać i usuwać fragmenty chorych tkanek lub narządów.

Uproszczony schemat laparoskopii

Podstawowym narzędziem, stosowanym w tej metodzie jest system wizyjny czyli teleskop optyczny z podłączoną mikrokamerą i światłowodem – tłumaczy dr n. med. Marek Neuberg, Ordynator Oddziału Chirurgii i Ginekologii w Klinice Leczenia Niepłodności INVICTA. – Teleskop optyczny wprowadza się do jamy brzusznej przez pępek, w którego dnie wykonuje się podłużne nacięcie na długość od 5 do 10mm. Używa się do tego specjalnej rurki, która nazywana jest trokarem. Na początku jednak przy pomocy tzw. Igły Veressa wypełnia się jamę brzuszną dwutlenkiem węgla, który podnosi powłoki brzuszne i rozsuwa poszczególne narządy wewnętrzne. Przez niewielkie 5mm nacięcia skóry brzucha, wprowadza się do jamy brzusznej mikronarzędzia za pomocą trokarów. Kamera przekazuje obraz z wnętrza jamy brzusznej do monitora. Operator, patrząc się w monitor, ogląda poszczególne narządy wewnątrz jamy brzusznej, a przy pomocy mikronarzędzi operuje chore organy – wyjaśnia dr Neuberg. Podczas operacji laparoskopowej odpowiednia aparatura kontroluje pracę kamery wizyjnej, regulując oświetlenie pola operacyjnego oraz ciśnienie i przepływ dwutlenku węgla, który wypełnia jamę brzuszną. Po zakończonym zabiegu operacyjnym, wypuszcza się dwutlenek węgla z jamy brzusznej, a powstałe nacięcia zeszywa pojedynczymi szwami.

Operacje laparoskopowe to przede wszystkim zabiegi operacyjne, które nie wymagają rozcięcia powłok brzusznych. W trakcie laparoskopii wykonuje się jedynie niewielkie, kilkumilimetrowe nacięcia skóry, które wykonywane są z ogromną precyzją. Powiększenie optyczne uzyskiwane podczas laparoskopii, pozwala na bardzo dokładne zoperowanie chorych narządów, zaś stosowane narzędzia elektrochirurgiczne umożliwiają minimalizowanie utraty krwi w czasie zabiegu operacyjnego. Po operacjach laparoskopowych pacjent bardzo szybko wraca do zdrowia, a powikłania związane z urazem operacyjnym są zdecydowanie mniejsze niż w przypadku tradycyjnych metod. Główną zaletą zabiegów laparoskopowych jest szybkie gojenie się ran oraz niewielkie blizny, co jest szczególnie ważne dla młodych kobiet. Laparoskopia to również doskonałe narzędzie diagnostyczne w przypadku niepłodności. Wykrywa ona nieprawidłowości anatomiczne, związane z patologią rozrodu, stanowi też najdokładniejszą metodę sprawdzenia drożności jajowodów.

Obecnie większość zabiegów ginekologicznych można wykonywać techniką laparoskopową. W chirurgii najbardziej powszechne zastosowanie znajduje ona w przypadkach operacji usunięcia pęcherzyka żółciowego, w ginekologii zaś – usunięcia torbieli jajnikowych, guzów przydatków, mięśniaków macicy, a także leczenia endometriozy i ciąży pozamacicznej. Wykonywane jest także całkowite laparoskopowe wycięcie macicy.