Diagnostyka kobiety

• wykrycie pacjentek młodych z obniżoną rezerwą jajnikową i ich przyspieszone leczenie
• wykrycie pacjentek w średnim wieku, które nadal posiadają wartościowe komórki jajowe – ustalenie dalszego postępowania klinicznego
• wykluczenie pacjentek, które nie mają szansy na uzyskanie ciąży (koszty leczenia, uciążliwość terapii)

AMH jest hormonem produkowanym zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. U kobiet AMH produkowany jest w pęcherzykach w jajniku przez komórki otaczające komórki jajowe gotowe do wzrostu. Poziom AMH nie jest uwarunkowany cyklem miesiączkowym kobiety, tak więc może być badany w dowolnym dniu cyklu. Jego poziom zmniejsza się wraz z wiekiem kobiety, w związku z czym jest bardzo dobrym markerem spadku płodności, w tym przedwczesnego wygasania czynności jajników. U pacjentek z PCOS (Zespół Policystycznych Jajników) poziom AMH jest znacząco podwyższony.

INHIBINA B służy do oceny rezerwy jajnikowej. Inhibina B wytwarzana jest przez komórki ziarniste wczesnych pęcherzyków antralnych. Substancja ta jest wydzielana przede wszystkim w czasie fazy folikularnej cyklu miesiączkowego. Jej stężenie we wczesnej fazie folikularnej odzwierciedla liczbę oraz jakość pęcherzyków jajnikowych. Istnieje dodatnia korelacja pomiędzy stężeniami Inhibiny B i liczbą pęcherzyków antralnych ocenianych w badaniu ultrasonograficznym, w początkowych dniach cyklu miesiączkowego.

Innym ważnym badaniem jest AFC (ocena liczby pęcherzyków antralnych). W tym wypadku dodatkowych informacji o rezerwie jajnikowej dostarcza badanie ultrasonograficzne. Za pomocą USG można ocenić endometrium i strukturę jajnika, liczbę pęcherzyków antralnych (pęcherzyków o wymiarach 2-6 mm) oraz wzrost pęcherzyka u pacjentek z zaburzeniami owulacji albo kwalifikowanych do leczenia metodami rozrodu wspomaganego.

Reguluje przebieg cyklu menstruacyjnego. Badanie jej poziomu umożliwia ocenę ilości i jakości komórek jajowych oraz pozwala przewidzieć odpowiedź na pobudzanie jajników.

Białko wiążące hormony płciowe (testosteron, estradiol), biorące udział w ich transporcie we krwi. Nieprawidłowe wartości występują w nadczynności lub niedoczynności tarczycy, nadmiarze estrogenów lub niedoborze testosteronu, przy podejrzeniu zespołu policystycznych jajników, w hirsutyzmie.

Jest naturalnym estrogenem. Hormon ten odpowiada między innymi za rozwój i funkcjonowanie żeńskich narządów rozrodczych, w tym wpływa na prawidłowy rozrost błony śluzowej macicy. Odpowiednia wartość świadczy o prawidłowej owulacji.

FSH pobudza dojrzewanie pęcherzyków Graafa i produkcję estrogenów. Jego poziom bada się, by wykluczyć przedwczesne wygasanie funkcji gonad.

LH jest istotny w procesie owulacji. Najwyższe stężenie we krwi osiąga w fazie pęcherzykowej cyklu i doprowadza do pęknięcia pęcherzyka Graffa. W dalszym etapie hormon ten odpowiada za właściwy przebieg cyklu, a więc możliwość zapłodnienia komórki jajowej.

Badanie pozwala wykluczyć ewentualne choroby tarczycy, w tym chorobę Hashimoto.

DHEA, czyli dehydroepiandrosteron, to naturalny hormon steroidowy o słabym działaniu androgenowym. Badanie jego stężenia jest pomocne przy ocenie funkcji kory nadnerczy i przysadki mózgowej, a także przy ocenie prawidłowego przebiegu procesu dojrzewania płciowego.

Badanie DHEA, razem z oceną stężenia innych hormonów wykonuje się m.in. w przypadku niepłodności u kobiet, pierwotnym i wtórnym braku miesiączki, przy podejrzeniu zespołu policystycznych jajników oraz przy wystąpieniu przedwczesnego dojrzewania płciowego.

Badanie TST pozwala wykluczyć m.in. zespół policystycznych jajników i inne zaburzenia związane z nadmiarem hormonów męskich, wpływające na cykl miesiączkowy.

TSH, czyli hormon tyreotropowy, jest wytwarzany przez przysadkę mózgową. Hormon ten stymuluje metabolizm prawie każdej tkanki w organizmie oraz reguluje funkcję wydzielniczą tarczycy. Oznaczenie TSH w badaniu krwi wykonuje się w celu oceny funkcji tarczycy oraz po to, by wykluczyć jej ewentualną nadczynność lub niedoczynność. Czasami dodatkowo lekarz zleca wykonanie testu hormonów tarczycy fT3 lub/i fT4.

Prolaktyna, inaczej laktotropina, to hormon produkowany głównie w przysadce mózgowej. Prolaktyna pełni ponad 300 funkcji w organizmie, m.in. wpływa na prawidłowe funkcjonowanie układu rozrodczego, stymuluje gruczoły mlekowe w czasie ciąży i karmienia do produkcji mleka (laktacja), reguluje układ odpornościowy, a także wpływa na zachowanie i samopoczucie. Zwiększona ilość tego hormonu u kobiet może powodować zaburzenia miesiączkowania i jajeczkowania, co może być przyczyną problemów z poczęciem dziecka.