Stymulacja w programie in vitro – nowe rozwiązania

Jednym z nowych rozwiązań prowadzenia stymulacji pacjentek przed pobraniem komórek jajowych jest superstymulacja. Polega ona na stymulacji w fazie folikularnej, następnie płynnie przechodzi się w fazę lutealną. Dzięki temu można uzyskać lepszy efekt odpowiedzi organizmu oraz lepszej jakości komórki jajowe.

Innym sposobem jest stymulacja tylko w fazie lutealnej. Okazuje się, że zastosowanie analogów GnRH lub blokowania stymulacji nie jest całkowicie potrzebne. Silniejszy efekt niż zastrzyki podawane codziennie, można uzyskać poprzez wykorzystanie hamującego wpływu progesteronu na wydzielanie własnych gonadotropin pacjentki.

• uzyskanie dobrej jakości komórek jajowych i zarodków,
• ograniczenie liczby zastrzyków – zmniejszenie dyskomfortu pacjentki,
• wyeliminowanie ryzyka wystąpienia hiperstymulacji.

Proces zapłodnienia pozaustrojowego ze stymulacją owulacji z progesteronem wymaga zamrożenia uzyskanych zarodków i przeprowadzenia transferu w kolejnym cyklu. Transfer zarodków na cyklach mrożonych praktycznie nie różni się pod względem skuteczności od transferów świeżych zarodków przeprowadzonych na cyklach agonistycznych (protokołach długich). Najniższą skuteczność implantacji zarodków zaobserwowano w procesie in vitro z zastosowaniem transferu świeżych zarodków na cyklach antagonistycznych (protokołach krótkich), które wymagają optymalizacji i suplementacji drugiej fazy stymulacji.