Zapłodnienie nasieniem dawcy lub partnera

W dniu pobrania komórek jajowych mężczyzna po kilkudniowej abstynencji oddaje nasienie w wyniku masturbacji w specjalnym pomieszczeniu w Klinice. Jest bardzo ważne, żeby Pacjent poczekał 2-3 godziny po pierwszym oddaniu, ponieważ może być konieczne uzyskanie drugiej próbki nasienia.

Pacjenci, którzy kiedykolwiek mieli problem z oddaniem nasienia, proszeni są o wcześniejsze zdeponowanie materiału w Banku Płodności.

Jeśli natomiast mają wskazania medyczne a następnie zdecydują się na skorzystanie z nasienia anonimowego dawcy, to na wcześniejszym etapie nawiązują współpracę z Bankiem Płodności, w którym można dokonać rezerwacji nasienia lub komórek jajowych online.

Pojedynczy plemnik partnera/dawcy poprzez mikroiniekcję zostaje podany bezpośrednio do komórki jajowej uzyskanej od kobiety. Płytki z komórkami jajowymi i plemnikami przenoszone są następnie do inkubatorów, gdzie pozostają przez określoną liczbę godzin i dni.

Warunki laboratoryjne zapewniają odpowiednią temperaturę, czystość powietrza oraz takie stężenie gazów, żeby zarodki powstałe w wyniku zapłodnienia miały jak najlepsze warunki do rozwoju.

W ciągu kolejnych dni płytki z komórkami/zarodkami są oglądane w celu sprawowania kontroli nad przebiegiem procesu zapłodnienia i dalszego rozwoju zarodków.

Następnego dnia po zapłodnieniu powstaje zygota (pojedyncza komórka, ale z dwoma przedjądrzami), w ciągu dwóch dni od zapłodnienia dochodzi do powstania czterokomórkowego zarodka, a dnia trzeciego zarodek ma już 8 komórek. Piątego dnia od zapłodnienia zarodek ma już 80 i więcej komórek (nazwany jest blastocystą).

Nie wszystkie komórki jajowe, czy powstałe w wyniku zapłodnienia zarodki są prawidłowe, dlatego nie wszystkie komórki zostaną zapłodnione i nie wszystkie zarodki będą rozwijały/dzieliły się prawidłowo. Szansa na to, że rozwijający się zarodek da oczekiwaną ciążę, zależy od tego, jak się rozwija, nie jest to jednak prosta zależność.

Nie wszystkie zarodki, które rozwijają się prawidłowo, są genetycznie prawidłowe, nie wszystkie słabo rozwijające się zarodki są genetycznie nieprawidłowe. Ocena wyglądu zarodków jest jednak najbardziej powszechną i pomocną metodą stosowana w wyborze najlepszych zarodków do transferu.

Pomimo zachowania najwyższej staranności podczas wykonywania procedur w laboratorium embriologicznym nie można wykluczyć, że:

• komórki jajowe mogą się nie zapłodnić;
• powstaną nieprawidłowe zarodki, które nie będą mogły zostać przeniesione do jamy macicy;
• zapłodnione komórki jajowe mogą obumrzeć jeszcze przed podziałem i powstaniem zarodka;
• zarodki mogą przestać się prawidłowo rozwijać.

Po zapłodnieniu komórki jajowej następuje przeniesienie zarodka do jamy macicy, gdzie ma miejsce dalszy rozwój ciąży. Proces ten nazywany jest transferem zarodka.

Podczas transferu zarodka, lekarz przy użyciu cienkiej rurki lub kanulki wprowadza zarodki przez szyjkę macicy do jamy macicy. Procedura ta jest zazwyczaj bezbolesna i przeprowadzana w sposób ambulatoryjny, nie wymagając hospitalizacji.

Umieszczenie zarodka w jamie macicy jest kluczowym krokiem, który ma na celu umożliwienie dalszego implantowania zarodka w błonie śluzowej macicy.

Po transferze zarodka pacjentka może wrócić do codziennych aktywności, choć zazwyczaj zaleca się pewne środki ostrożności w celu zminimalizowania ryzyka utraty zarodka. Następnie oczekuje się, czy implantacja zarodka w błonie śluzowej macicy nastąpi, co stanowi początek procesu rozwoju ciąży.

Dalszy przebieg ciąży zależy od wielu czynników, w tym od zdrowia zarodka, błony śluzowej macicy oraz ogólnego stanu zdrowia pacjentki. Regularne kontrole lekarskie oraz monitorowanie postępu ciąży są kluczowe dla zapewnienia zdrowego i bezpiecznego przebiegu tego wyjątkowego okresu.

Skuteczność in vitro różni się w zależności od wielu czynników, takich jak wiek kobiety, jakość zarodków czy przyczyny niepłodności. Niemniej jednak liczne sukcesy potwierdzają, że in vitro jest efektywną opcją dla wielu par, oferując szansę na spełnienie marzenia o rodzicielstwie.

Jest to metoda alternatywna dla klasycznego zabiegu in vitro. Procedura ta polega na bezpośrednim podaniu nasienia (po odpowiednim przygotowaniu) do jamy macicy kobiety w okresie, gdy następuje owulacja. Przygotowane nasienie jest wprowadzane do macicy za pomocą cienkiej rurki, zwanej kanulką, co zwiększa szanse plemników na dotarcie do komórki jajowej.

W świetle postępujących dziedzin medycyny i biotechnologii inseminacja domaciczna przy wykorzystaniu nasienia partnera lub dawcy stała się jednym z najskuteczniejszych podejść w leczeniu niepłodności. Skuteczność tego zabiegu jest ściśle związana z precyzyjnym przygotowaniem komórek jajowych, odpowiednimi parametrami nasienia oraz starannym procesem zapłodnienia.

Zarówno inseminacja nasieniem partnera, jak i inseminacja z użyciem nasienia dawcy, wymagają restrykcyjnego przebadania zarówno dawcy, jak i biorcy nasienia. Badania kariotypu, analiza parametrów nasienia, testy chorób zakaźnych oraz badania genetyczne, takie jak poszukiwanie mutacji genu cftr, są nieodzowne w procesie przygotowania do inseminacji.

Procedura inseminacji domacicznej przeprowadzana jest w sposób bezpieczny, nie wymagając znieczulenia, co sprawia, że jest ona dostępna dla wielu par.

Wyniki inseminacji domacicznej są monitorowane przez lekarzy, co pozwala na ścisłe dostosowanie planu leczenia. W przypadku braku skuteczności inseminacji domacicznej brane są pod uwagę techniki bardziej zaawansowane, takie jak in vitro.

Warto podkreślić, że każdy etap tego procesu, począwszy od przygotowań do inseminacji po monitorowanie ciąży, odbywa się z pełnym poszanowaniem prywatności pacjentów. Inseminacja domaciczna, oferując szereg różnorodnych podejść i dostosowań, staje się nadzieją dla wielu par, które marzą o zostaniu rodzicami.